حدیث

اوقات شرعی

در کتاب جامع الاخبار از جابر بن عبدالله انصاری روایت شده است که گفت : در سال حجة الوداع با پیغمبر (ص) به حج رفتم . پیغمبر (ص) بعد از انجام اعمال حج آمد تا با خانه خدا تودیع کند. حلقه در را گرفت و با صدای رسا فرمود:"ای مردم" با این صدا تمام مردمی که در مسجدالحرام و بازار بودند، جمع شدند. آتگاه پیغمبر(ص) فرمود: ای مردم آنچه را که بعد از من روی می دهد و هم اکنون به شما میگویم از من بشنوید و حاضران به غایبان برسانند.

سپس پیغمبر(ص) گریست بطوریکه از گریه حضرت همه مردم گریستند. چون حضرت از گریستن آرام گرفت فرمود: ای مردم خدا شما را بیامرزاد. بدانید که شما از این روز تا صد و چهل سال بعد مانند برگی هستید که خار نداشته باشد، آنگاه تا دویست سال بعد برگ و خار خواهد داشت و بعد از آن خار بدون برگ است. بطوریکه در آن زمان جز سلطان ظالم یا ثروتمند بخیل یا عالم دنیا پرست یا فقیر دروغگو یا پیرمرد زناکار یا بچه بی آبرو و یا زن احمق دیده نمی شود. آنگاه پیغمبر(ص) گریست. سلمان فارسی عرض کرد یا رسول الله بفرمایید بدانیم کی واقع می شود؟

فرمود ای سلمان در زمانی که علمای شما کم شوند و قاریان شما از میان بروند و زکوة خود را ندهند و کارهای زشت خود را آشکار سازند و صدای شما در مساجد بلند شود و امور دنیا را روی سر بگذارید و دانش را زیر پا، سخنان شما دروغ و شیرینی گفتارتان غیبت،و آنچه بدست آورید حرام باشد نه بزرگان شما به کوچکتر رحم کنند و نه کوچکتران احترام بزرگتران را نگه دارند.

در آن اوقات آثار غضب خدا بر شما فرود می آید و سختی شما را به همان وضع در میان شما قرار می دهد و در میان شما از دین جز لفظ آن که بر زبان می آورید باقی نمی ماند . هنگامی که این خصلتها را پیدا کردید منتظر باد سرخ و یا مسخ شدن یا سنگباران باشید. آنچه این را تصدیق می کند در کتاب خدا هست و آن این آیه است :

قل هو قادر علی ان یبعث علیکم عذابا من فوقکم او تحت ارجلکم او یلبسکم شیعا و یذیق بعضکم باس بعض انظر کیف نصرف الایات لعلهم یفقهون (انعام 65)

ای پیغمبر بگو : خداوند قادر است که عذابی از بالای سر یا زیر پاهایتان برشما برانگیزد یا اینکه لباس تفرق برشما بپوشاند و مزه سختی بعضی از شما را به بعضی دیگر بچشاند.ببین چگونه ما این علامات را می گردانیم تا اینکه آنها بفهمند.

در این وقت جمعی از اصحاب برخاستند و عرض کردند: یا رسول الله بفرمایید بدانیم این ها که فرمودید کی پدید می آید ؟ فرمود : هنگامی که نماز را از اوقات خود به تاخیر بیاندازند و شهوترانی و شرابخواری پیشه گیرند و به پدران و مادران ناسزا بگویند بطوریکه مال حرام را غنیمت و پرداخت زکوة را زیان ببینند، مرد از زن خود اطاعت کند و به همسایه آزار رساند و پیوند خویشی را قطع کند.

رحم بزرگان از میان رود و حیای کوچکتران کم شود ، ساختمانها را محکم سازند و به نو کر و کلفت ستم کنند و از روی هوای نفس شهادت دهند و به ظلم حکم کنند و مرد پدرش را لعنت کند و به برادرانش حسد ورزد و شرکاء در معامله خیانت کنند وفا کم شود و زنا شیوع یابد و مردان خود را به لباس زنان بیارایند و روسری حیا از سر زنها برداشته شود و خودفروشی در دلها راه یابد مانند زهر که در بدنها رخنه می کند. کارهای خوب  کم شود و گناهان آشکار گردد و واجبات الهی از نظر بیافتد و با گرفتن مال، صاحب مال را ستایش کنند و ثروت را در راه خوانندگی صرف کنند و سرگرم دنیا گردند و از توجه به آخرت باز مانند ، تقوی کم و طمع زیاد شود و هرج و مرج پدید آید . مؤمنین خوار و اهل فسق عزیز گردند. مساجد آنها با اذان گفتن آباد و دلهای آنها از ایمان خالی گردد. قرآن را سبک بشمارند  و شخص با ایمان هرگونه خواری از آنها ببیند.

در آن اوقات می بینی که صورت آنها صورت آدمی ولی دلهایشان شیاطین است. سخنان آنها از عسل شیرینتر و دلهایشان از حنظل تلخ تر است. آنها گرگانی هستند که لباس آدمی پوشیده اند . در آن موقع روزی نیست که خداوند به آنها نفرماید: آیا از رحمت من مغرور شده اید یا بر من جرات پیدا کرده اید.

افحسبتم انما خلقناکم عبثا و انکم الینا لا ترجعون (مؤمنون 117)

آیا گمان کرده اید که شما را بیهوده آفریده ام و بسوی من باز گشت نمی کنید ؟

به عزت وجلال خودم سوگند اگر به خاطر آنها که از روی اخلاص مرا عبادت می کنند نبود به اندازه یک چشم بهم زدنی به کسانی که نافرمانی من می کنند مهلت نمی دادم.

اگر به واسطه تقوای پرهیزکاران بندگانم نبود یک قطره باران از آسمان فرو نمی فرستادم و یک برگ سبز از زمین نمی رویانیدم. شگفت از مردمی که اموالشان را خدای خود می دانند و آرزوهایشان طولانی و عمرشان کوتاه است. در عین حال چشم دارند که در جوار رحمت حق منزل کنند . در صورتیکه جز با عمل به آن نمی رسند و عمل هم بدون عقل کامل نمی شود.

بر گرفته از کتاب مهدی موعود ، علامه مجلسی، ترجمه علی دوانی،ص 1045